Jeśli podczas pobytu w lesie lub na łące spotkasz na swej drodze zwierzę dziko żyjące, nie próbuj# go dotykać, nawet gdy na to pozwala. Dzikie zwierzęta uciekają od ludzi, odczuwają naturalny strach przed nami, a ich łagodność może oznaczać chorobę. Np. wściekliznę. Na naszym kontynencie najczęściej roznoszą ją lisy.

Co to za choroba?

Wścieklizna – to ostra choroba wirusowa (zakaźna) atakująca ośrodkowy układ nerwowy. Zapalenie mózgu, które wywołuje, nie daje szans na przeżycie. Dotyka ssaki, m.in. lisy, borsuki, wilki, dziki, sarny, wiewiórki, jeże, nietoperze. Ale może też atakować psy, koty, konie i krowy. Dlatego tak ważne jest obowiązkowe profilaktyczne szczepienie psów. W Polsce szczepienie kotów nie jest obligatoryjne, ale wyraźnie zalecane przez lekarzy weterynarii. Nigdy nie lekceważmy apeli o unikanie kontaktu z dzikimi zwierzętami, zwłaszcza gdy towarzyszy im informacja, że w jakimś rejonie wykryto przypadki wścieklizny.

Jak rozwija się wścieklizna?

Za jej powstanie odpowiada RNA-wirus. Pokąsanie lub zanieczyszczenie istniejącej już rany śliną chorego zwierzęcia - w taki sposób dochodzi do zakażenia. Wirus, po wniknięciu do organizmu, zakaża mięśnie, wędruje wzdłuż włókien nerwowych do rdzenia i mózgu. Jest to dosyć powolny proces, gdyż prędkość przemieszczania się wirusa wynosi ok. 3 mm/godzinę.

Gdy pojawiają się pierwsze objawy wścieklizny, jest już za późno na leczenie.

Zapalenie tkanki nerwowej i rozprzestrzenianie się na cały organizm - to kolejny etap zakażenia. Atakuje ślinianki, gruczoły łzowe, nerki, pęcherz moczowy, wątrobę, płuca, serce, mięśnie, rogówkę. Wirus jest więc obecny w ślinie, łzach, moczu, w płynie mózgowo-rdzeniowym. Pojawienie się go w ślinie wyprzedza o 2-3 dni wystąpienie objawów. Jeśli człowiek jest zakażony wirusem wścieklizny, to może przenieść chorobę na inną osobę poprzez np. pocałunki czy wspólne sztućce (jeszcze zanim choroba się ujawni). Gdy pojawiają się pierwsze objawy wścieklizny, jest już za późno na leczenie.

Objawy wścieklizny u ludzi

Wirus wścieklizny uszkadza system nerwowy, powodując porażenie mięśni oddechowych, skurcze krtani i gardła, trudności w przełykaniu, ślinotok, kurcze mięśni jamy brzusznej, drgawki, paraliż.

Pierwszymi symptomami mogą być: złe samopoczucie, brak apetytu, niepokój, bóle głowy, gorączka. Choroba objawia się wymiotami, biegunką lub zaparciami. Narasta niepokój chorego, aż do dużego pobudzenia ze ślinotokiem, bolesnymi skurczami mięśni i wodowstrętem (najbardziej charakterystyczny objaw wścieklizny). Dezorientacja, mamy wzrokowe i słuchowe, nadwrażliwość na dźwięki, światło i dotyk, nagła agresywność. Wirus wścieklizny uszkadza system nerwowy, powodując porażenie mięśni oddechowych, skurcze krtani i gardła, trudności w przełykaniu, ślinotok, kurcze mięśni jamy brzusznej, drgawki, paraliż.

Szybkość, z jaką rozwija się choroba u człowieka wynosi średnio od 3 nawet do 12 tygodni. Ale objawy mogą też pojawić się dopiero po roku. Rozwinięta choroba trwa znacznie krócej: od 2 do 6 dni. Kończy się śmiercią.

Jak rozpoznać chorobę zwierzęcia

Wściekłe zwierzę może być pobudzone i przejawiać agresję lub mieć tzw. cichą postać choroby. W tej drugiej mogą wystąpić niedowłady, porażenia mięśni. Gdy obserwujemy własne zwierzęta domowe, łatwo zauważyć zupełną zmianę zachowania. Chore zwierzęta mogą się ukrywać, dziwnie się zachowywać, uciekać. Ze względu na występujące u nich halucynacje wzrokowe - mogą gonić i chwytać nieistniejące obiekty.

Zarażone wścieklizną dzikie zwierzę nie boi się człowieka.

Mają zaburzenia połykania, wyciek śliny, opadanie żuchwy. Brak wrażliwości na ból. Tzw. cichą postać choroby charakteryzują chwiejny krok, brak koordynacji ruchowej, niemożność uniesienia głowy i wydania dźwięku, ponieważ szyja i mięśnie gardła są sparaliżowane, wrażenie duszenia się. W tej postaci dzikie zwierzęta wydają się przyjazne, uległe i oswojone. Należy bezwzględnie unikać kontaktu ze zwierzęciem, u którego podejrzewamy wściekliznę.

Przezorność popłaca

Ani ludzie, ani zwierzęta nie są uodpornieni na wściekliznę. To, czy człowiek zachoruje zależy od ilości wirusów, które dostały się do organizmu. Im rana większa, tym zakażenie groźniejsze.
W przypadku pogryzienia przez zwierzęta dziko żyjące lub udomowione, co do których nie mamy pewności, czy nie mają wścieklizny, należy bezzwłocznie udać się do lekarza. Nawet gdy rana jest niewielka, a ugryzienie nastąpiło przez odzież. Jedynym sposobem na uniknięcie śmiertelnego zagrożenia jest podawanie ugryzionemu człowiekowi szczepionki przeciw wściekliźnie (domięśniowo w 5 dawkach).
Zwierzęta podejrzane o wściekliznę poddaje się piętnastodniowej obserwacji. W przypadku padłych przeprowadza się badania laboratoryjne. Jeżeli zwierzę okaże się zdrowe, szczepienie pacjenta można przerwać.

Aby uniknąć wścieklizny, należy:

• regularnie szczepić zwierzęta domowe, obowiązkowe jest szczepienie psów raz do roku, kotów - jest zalecane
  
  
• każde pokąsanie traktować poważnie, nawet w przypadku udokumentowanego szczepienia przeciwko wściekliźnie (zwierzę podlega obowiązkowej 15-dniowej obserwacji
  
  
• nie wypuszczać bez dozoru psów i kotów
  
  
• unikać kontaktów z obcymi zwierzętami domowymi i dzikimi, nie dotykać, nie głaskać, nawet jeżeli zachowują się bardzo przyjaźnie
  
  
• dzikie zwierzęta obserwować wyłącznie z oddali
  
  
• natychmiast udać się do weterynarza, jeżeli zwierzę domowe wróci do domu pogryzione.
  
  Jeśli podejrzewasz, że zwierzę jest wściekłe, nie próbuj go złapać. Powiadom natomiast np. miejscowe służby leśne, straż miejską, policję lub powiatowego lekarza weterynarii.

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Bezpłatne kontrolowanie sprawności amortyzatorów

Zezwolenie na transport odpadów

od 2000PLN

Praca na wysokości

60PLN

Szkolenie z zakresu ochrony danych osobowych

79PLN

Szkolenie z pierwszej pomocy

49PLN

Rejestracja BDO

500PLN

Aparat dla dzieci

99,00 złPLN

KOBIZE

500PLN